चिंब वाटा
छेडछाड करतो येथे, अल्लड पाऊस खोटा,
सावर सखे गं आता, ओलावल्या कुंतल बटा !
झिडकारले जरी किती, मुडपूनी नाजूक ओठां,
कळतोय सारा दवाला, लटका तुझा राग खोटा !
स्पर्शुनी तव ओष्ठकडा, करूनी तो आटापिटा,
विसावले दवथेंब वसनी, उमटवून अनेक छटा !
भिजल्या अंधार दिशा, झाकोळल्या सर्व वाटा,
द्वाड वारा हळूच उचले, छेडण्या आपुला वाटा !
नाजूक काया तशी ही, दर्शवीत रोमांच काटा,
धुक्यात चिरून जातो, तिरपा गं कटाक्ष छोटा !
पावसात या असल्या, झाल्या चिंब रान वाटा,
एकवटल्या कैक मनी, आठवणींच्याच लाटा !
© शिवाजी सांगळे 🎭
संपर्क:९५४५९७६५८९
http://marathikavita.co.in/marathi-prem-kavita/t31357/new/#new
