मार्ग

दे धक्का...! रडीचा डाव

दे धक्का...!
रडीचा डाव

रोखठोक प्रश्नाला उत्तर नाही
जुनचं रडगाणं पुन्हा गात राही,
काश्मिरचं धुणं तुम्हा धुता येईना
आंतरराष्ट्रीय स्तरावर रडत जाई!

बाविस काय बाविसशे पाठवा
सहलीला तुमचे तुम्ही खासदार,
नेलात वाद जरी दोघांचा जगभर
खोटं ते कायम खोटंच राहणार !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-25187/new/#new

वेदना

वेदना

आसवे पुजलेली पाचविला नेत्रांच्या
आहुती वेदनेची जशी नश्वर देहाला !

© शिव 🎭

समाज

समाज

केंव्हांच पुरले गेले
समाज पुरूष
तुमच्या आमच्यातले
जागवित होते जे
निंद्रीस्त समाजाला

आहेत काही मोजके
आजही जे...
उठवू शकत नाहीत
निंद्रेच सोंग घेतलेल्या
ढोंगी समाजाला

ज्यांना कसली चाड
सुकलेल्या रक्ताची
वा ओघळत्या
कोवळ्या आसवांची

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/gambhir-kavita/t25167/new/#new

रूप तुझे

मला वाटते... पेरण्या पर्याय

मला वाटते... पेरण्या पर्याय

काल पेपरात एक बातमी वाचली, "कांद्याचे भाव गडगडले, कांदा फक्त पाच पैसे किलोने विकला गेला", खरचं फार दयनिय अवस्था झाली आहे शेतकर्‍याची. काय करावे त्याने? हमी भाव सुध्दा मिळत नाही.

एकिकडे पिक कमी झालं तर भाव वाढीमुळे हाच कांदा सामान्यांना रडवतो, व पिक अमाप झाले तर शेतकर्‍याला रडवतो. कांदा मात्र आपला रडविण्याचा गुणधर्म सोडत नाही.

या नेहमीच्या अडचणीवर तज्ञ मंडळींनी शोध घेउन उत्तर शोधावे व यातुन सर्वांची सुटका करावी. मी काही शेती तज्ञ वा जाणकार नाही तरी मला सुचलेला एक उपाय मांडत आहे, बाजाराचा अंदाज घेवुन गावात विचार विनिमय करून प्रत्येकाने वेगवेगळी पीके घेवुन सामुहीक पध्दतीने शेती केली जाउ शकते, अर्थात हा उपाय किती व्यवहार्य आहे हे तज्ञ मंडळी सांगु शकतील, तर काहींना हा पर्याय पटणार देखिल नाही, तरीही सुचवावासा वाटला, वाँट्सअँप वरील एका पोस्टने प्रेरीत होउन सुचलेला हा...

"पेरण्या पर्याय"...

करोन विचार
शेत ते पेरता
शक्य होते घेता
दुजे पिक

कुणी लावा कांदे
कुणी ते टमाटे
उरल्यां बटाटे
लोवोनिया

पर्याय असता
अन्य पिका साठी
दौड का ती मोठी
कांद्या साठी

वैविध्याचा मंत्र
ठेवोनिया ध्यानी
सर्व त्या बळींनी
पिकां साठी

विचार पुर्वक
घेता समजुन
हाटा उमजुन
घ्यावे पिक

हिणवण्या कोणा
नाही ईथे डाव
कल्याण ते व्हाव
कुणब्याचं

ईश्वरा प्रार्थना
करोनी वंदन
दे भरभरून
धान्य पाणी

होईल स्वयंभु
शेतकरी राजा
विश्वास तो माझा
म्हणे शिवा

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t25155/new/#new

दे धक्का...! उत्सवांचा त्रास

दे धक्का...!
उत्सवांचा त्रास

राजकिय चढाओढी साठी
आता सणांचा वापर होतो,
दहिहंडी आली कि उंचीचा
अकारण विचार केला जातो!

गणपतीत मंडप वाद, तर
नवरात्रीत गर्बा विषय होतो,
दिवाळीत आवाजाचा त्रास
दरवर्षी सर्वांना कसा होतो?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-25148/new/#new

दे धक्का...! नको त्यांना फाशी

दे धक्का...!
नको त्यांना फाशी

अज्ञानी चुकला तर हसु येते
ज्ञानी चुकला तर काय होते?
केंद्रीय शिक्षण मंत्र्यांच्या चुकीने
नविन वादाला तोंड फुटते !

केंद्रीय शिक्षण मंत्रीच जर
नको त्यांना देवु लागले फाशी?
असल्या शैक्षणिक वातावरणात
पिढी येणारी शिकेल कशी?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-25140/new/#new

दे धक्का...! लाखांची गोष्ट

दे धक्का...!
लाखांची गोष्ट

तीन लाखांवरचे व्यवहार
या पुढे आता बंद होणार?
देशाचं भलं होवो न होवो
काहींची मात्र गोची होणार!

काळ्या पैशावर या, काबू
ठेवायला याची मदत होईल,
सर्व पक्षीय राजकारण्यांची
मदत देशास उन्नतीकडे नेईल!

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-25127/new/#new

मला वाटते... आँलिम्पिक निमित्त

मला वाटते...
आँलिम्पिक निमित्त

पी व्ही सिंधु व साक्षी मलिक यांनी त्याच्या क्रिडा प्रकारात अव्वल खेळ करून देशाचं व स्वतःचं नाव मोठं केलयं या साठी त्या दोघींचं व त्याच्या प्रशिक्षकांच मनःपर्वक अभिनंदन.

आज त्यांच्यावर अनेक राज्यांतुन नानाविध बक्षिसांची घोषणा आता होउ लागली आहे, हि बाब नक्कीच कौतुकास्पद आहे, त्या दोघींनी आज जगभरात भारताचे नाव मोठे केलंय, त्याच कौतुक निश्चितच व्हायला पाहीजे व ते होत आहे.

दुसरा एक विचार करता असं वाटतं कि आज जी बक्षिसं त्यांना दिली जात आहेत, तीच रक्कम जर यापुर्वी त्यांच्या चांगल्या प्रशिक्षणावर, सुविधांवर खर्च केली गेली असती तर? आज जे यश त्यांनी मिळवलं आहे त्या पेक्षा अजुन मोठं, उत्तुंग यश त्या मिळवू शकल्या असत्या, तसेच त्याच्या सारख्या अन्य खेळाडूना प्रशिक्षण घेण्यासाठी सुविधा झाली असती व आणखी नवे खेळाडू निर्माण झाले असते.

प्रत्येक राज्याने केवळ स्पर्धे उपरांत बक्षिसांची घोषणा करण्या ऐवजी होतकरू व मेहनती खेळाडूंना दत्तक घेवुन त्यांना उच्च प्रतिचं प्रशिक्षण पुरवुन जागतिक स्तरावर चमकण्याची संधी द्यायला हवी, योग्य क्रिडा धोरण अवलंबुन त्यात कोणाताही हस्तक्षेप न होउ देता सकारात्मक पणे राबवायला हवे, मग पहा किती पदकं आपल्या देशाला मिळतात ते.

मी एक सामान्य क्रिडा प्रेमी आहे कुणी क्रिडा तज्ञ वा जाणकार नाही, तेंव्हा सहज  मनात विचार आला कि जर अमेरिका, चीन, ब्रिटन व अन्य पदक तालिकेतील उच्च स्थानावर असलेल्या देशातील राज्यांनी अशाप्रकारे बक्षिसे दिली तर काय होईल? मलां वाटलं त्या त्या राज्यांना इतरांकडून कर्ज घेवुन बक्षिसं द्यावी लागतील इतके विजेते खेळाडू आहेत त्याच्या कडे आहेत.

भारतिय खेळाडू खुप प्रतिभावंत आहेत, फक्त योग्य सकारात्मक पोषक क्रिडा धोरण ठरवलं व त्याची काटेकोर अंमलबजावणी झाली कि मग पहा पुढच्या स्पर्धे वेळी आपली पदक संख्या वाढते कि नाही.

© शिवाजी सांगळे
http://marathikavita.co.in/marathi-lekh/t25116/new/#new