शुक्रवार, १० मार्च, २०१७

जळतं आयुष्य

जळतं आयुष्य

असचं जळतं आयुष्य
परंपरेच्या वणव्यात
तापुन निघते माती अन्
रूजवते तृण पात्यास
कसे कुणास ठावूक
बळ येते तीच्यात?
करते सहन मारा...
पावसाचा,
समजुन शिडकावा
आनंदाचा,
तृप्त होते काही काळ
धुमसते लाव्ह्यागत
तरीही थंड होतांना
ठेवून जाते
आठवणींचे वळ!
न थांबणारा वणवा
घेवुन देही...
जगते काही क्षण
तरीही होत राहते
अंगाची तप्त लाही...

© शिवाजी सांगळे 🎭

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा