ऐकलेलं
जमीन जुमला सारा इथेच राहतो
फक्त नाव आणिक भाव बदलतो
ऐश्वर्य न् सुख सारे क्षणिक येथले
उगीच रे माणसा तू त्यातच गुंततो
जरूरी पुरतेच धनधान्य जमवावे
ऐकलेलं सारं कधी संतांचं मांडतो
नश्वर देह मोह माया पोकळ सारी
मुक्त हाताने शेवटास जो तो जातो
येणे जाणे कधी ना कळले कोणा
सांग 'शिवा' का कोण ठाम वदतो
https://marathikavita.co.in/preranadai-kavita/t33368/new/#new
©शिवाजी सांगळे 🦋papillon
संपर्क: +९१ ९५४५९७६५८९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा