चाहूल थंडीच
लागता चाहूल थंडीची मन धुक्यात न्हाऊन जाते
रस्ते न् गल्लोगल्ली उब शेकोटीची जाणवू लागते
दिसती फिरून, घरोघरी उबदार वस्त्रे ठेवणीतली
चौकात स्वेटर मफलर शालींची रंगीत गर्दी दिसते
हलकेच ऋतू मनामनावर मग अद्भुत जादू करतो
गुंतले असो मन कैफात कोण्या तेही गुलाबी होते
अल्पावधी ठरते आयुष्य नेमके मलमली धुक्याचे
सहस्रश्मींनी हळूहळू जसे, नभांगण व्यापू लागते
फिरून एक नवे चक्र फिरते, सृष्टीचा नुर बदलतो
पानगळ सरू होता हलके, शिशिराची चाहूल होते
https://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t45069/new/#new
©शिवाजी सांगळे 🦋papillon
संपर्क: +९१ ९५४५९७६५८९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा