हायकू

१५
रश्मी प्रसार
आसमंती तांबड
सुरू आन्हिक


१४
निळ्या सागरी
उसळतात लाटा
डोलते नाव


१३
जल प्रपात
सर्वत्र पाणी पाणी
उरी अकांत 

सांगून टाळणे अन् टाळून ते जाणे

सांगून टाळणे अन् टाळून ते जाणे
मी जाणून आहे पक्का तुला शहाणे

घेवुनी इथे मी फ्रँक्चर पाय माझा
अशा प्रसंगी का विचार यावा तुझा
टाळता न टळले इस्पितळात जाणे ।

क्रोध येतो मला तुला कसे कळावे
वांछित तुज होतो तेही ना उमजावे
ठरवून सुध्दा भेट झाले न तुझे येणे ।

स्मरता कधी तुला हे दुःख दूर होते
राहूनी मौन स्वतःला सावरले होते
धरावी न अपेक्षा असे मनात येणे ।

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/vidamban-kavita/t28769/new/#new

हायकू

१२
पाऊस गेला
पाखरांचे ठिपके
तारेवरती


११
चंद्र शितल
मंद झुळुक वारा
झोपते बाळ

१०
काळोख्या रात्री
तारकांचे पिसारे
आता निजा रे

घड्याळाकडे पहायचं असतं!

घड्याळाकडे पहायचं असतं!

ढग दाटून आल्यावर आणि पाऊस पडून गेल्यावर, वेळेचं भानच उरत नाही. एरवी सावली सोबत पळणार्‍या आम्हाला पाया खालच्या व लांबत जाणार्‍या सावल्यां वरून वेळेचा अंदाज बरोबर घेता येतो.

अशा अंधार वेळी, मग नजर वारंवार घड्याळाकडे जाते, तेंव्हा हळूच कुुणीतरी म्हणतं "काय गडबड, सारखं घड्याळ पाहताय?" काय बोलणार अशांना? वेळेशी तुमचं सुत जमणं फार महत्वाचं असं मला वाटतं. दर वर्षाचा पहिला पाऊस सगळ्यांना हवा हवासा वाटतो, तसाच बेभरवश्याचा अंधार देखिल, नंतर काय तर सवय होउन जाते दोघांचीही.

आपण मस्त पणे चालत असतो, इतक्यात सुर्यावर चादर टाकल्या सारखे ढग पसरतात, अंधार दाटु लागतो, अन् अवचित टपटप सुरू होते, सोबत छत्री तर नसतेच, कौतुक भरल्या डोळ्यांनी पडणारा एक एक थेंब डोळ्यात साठवू लागतो, कुणाला तरी आठवु लागतो, विसरतो कि आपण भिजतोय, त्यात सुद्धा एक सुुख असतं, मागील काहि महिन्यांच्या दाहक उन्हातुन सुटतोय याचं.

एक भुक असते प्रियकर, प्रेयसीला भेटण्याची, मुक्त नाही पण एकाच छत्रीत खेटून भिजण्याची, दोस्तां सोबत गरमागरम कांदा भजी खाण्याची, टपरीवर वाफाळता चहा पिण्याची, खरचं हि वेळ असते पहिल्या पावसाची, पहिल्या अंधारलेल्या वाटांची, म्हणुन तीचं भान ठेवायचं असतं, घड्याळाकडे पहायचं असतं.

=शिवाजी सांगळे, बदलापूर, जि.ठाणे. +919422779941/+919545976589 Email:sangle.su@gmail.com
http://marathikavita.co.in/marathi-lekh/!-28778/new/#new

हायकू

९
पानां वरती
पडण्या सरी दंग
जलतरंग
८
रानी हिरव्या
सळसळत्या सरी
नवी नवरी
७
शिळ पाखरू
या गवताळ रानी
मंजुळ गाणी

झांकी

हायकू

६
नभ सावळा
धरेस उत्सुकता
ॠतु ओलेता
५
मेघ गर्जना
सौदामिनीचा साज
चमके आज
४
ऊन सावली
खेळ रंगे आभाळी
या पावसाळी

हायकू

३
छोटं पाखरू
चिवचीव ते गाणे
टिपते दाणे
२
नभ दाटले
या पावसाच्या धारा
चिंब पसारा
१
निळे आभाळ
भिरभीरे पाखरू
मना सावरू

कोरा कॅनवास

शहाणे व्हा-सजग व्हा

शहाणे व्हा-सजग व्हा

वृक्षसंवर्धन आम्हा जमेंना
नुसत्या आम्ही गप्पा करतो,
रस्ते न् बिल्डींग साठी
पाहिजे तशी झाडे तोडतो !

ढगांना सुद्धा हवी आहे
पृथ्वी छान चांगली हिरवीगार,
पाहून तीचे रूप गोजीरे
बरसतात मनसोक्त धुंवाधार !

तोच जर गेला संपावर
आम्ही रागवायचे कोणावर,
पैसा सुध्दा होतो खोटा
कसं यायचं त्यानं धरणीवर !

शहाणे व्हा, सजग व्हा
पर्यावरणाची सारे धरा कास,
सोडा गप्पा अन् आळस
मिळेल सर्वांना जीवन खास !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/preranadai-kavita/t28740/new/#new