बुडबुडे
जीवना प्रती
असिम विश्वास?
अपेक्षांची ओढ
प्रती दिन कमी होणार्या
जाणिवा...
तरी ही अपेक्षा करतो
अगणित आशां सह
एक एक क्षण, घटीका
निघुन जाते, चाहुली विना
कमी करीत राहते,
त्या प्राण वायुला,
बांधुन आहे जो, स्वतःला,
आपल्याच वलयातील
श्वास बंधनात,
घेत झोके, बाल पणापासुन
मृत्यु पर्यत...
कधी कधी
बुडबुडे पण उठतात,
पाण्या मधे...
जीवना प्रमाणें,
अन् बुडबुडे गायब होतात
कुठलीही चाहूल न देता
जीवंत जागृत डोळ्यां समोरून
© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t27462/new/#new
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा