कोकीळ

थोडे अजून काही

थोडे अजून काही

सारेच डाव तूझे, आता संपून गेले
अंतीम राहिलाे मी, बाकी निघून गेले

तालात काही गेले, सूरात लोप काही
साथीस वाव नाही, गाणे विरून गेले

थांबू तरी किती मी, मागे कुणीच नाही
झोपेत काहि होते, ते ही पळून गेले

गाफील राहिलो नी, मैत्रीेत चूर होतो
दोस्तच मानलेले, सारे लुटून गेले

थोडे अजून काही, होते जगायचे ते
पाठीत वार माझ्या, माझे करून गेले

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t28675/new/#new

कौलारू

सौ. श्रध्दाताई सावंत यांच कोकणातील सुंदर घर पाहून सुचलेली चारोळी...

मुक

मुक

मुक्या वेदनेचा आवाज
दबल्या श्वासाची गाज,
उसवल्या मनाचा साज
वाहताे थेंब नेत्री आज !

=शिव
393/25-05-2017

किनारे

बेबसी

तराणे

तराणे

तुझे ते सजणे लज्जेने पहाणे
खरे मानले मी सर्व ते बहाणे

नटावे कशाला मला ते कळेना
खर्‍या सौंदर्याचे दर्पनी पहाणे

चंद्राने सजावे हट्ट तारकांचा
रूपा देखण्या ते निशेचे बहाणे

शब्दांनी पुनःश्च जुळूनीच यावे
तयांना फुटावे सुरांचे तराणे

फिरूनीच यावे लुप्त गीत ओठी
सजावे मुखी त्वा पुन्हा प्रेम गाणे

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-prem-kavita/t28650/new/#new

कहाणी

कहाणी

का स्मरावी संध्येने
ती उदास विराण गाणी
जरी लिहिली कधी
कवीने विरहाची कहाणी
=शिव
392/23-05-2017

किनारा

किनारा

उमडते है कभी कभी
यहां के सभी नदी किनारे
प्रेम कुजन चलें कहां
कहां बिदाई में मिलतें सारे

बहाता है सुख-दुःखों को
जाने कहां तक यह किनारा
मुकांध हो कर रात दिन
रहता है गवाह यह बेचारा

अलग, निशब्द रहना यहां
कैसे संभव इसे समझुं ना
तोड़ना चांहू यह सौहार्द
सोचकर भी मै  समझुं ना

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/hindi-kavita/t28593/new/#new

भास तूझा

भास तूझा

आभास पावलांचा, देतोय भास तूझा
स्मृतीत आठवांचा, हाेतोय भास तूझा

गंधाळला पहा हा, वारा तुझ्या सयीने
वेडावतो मला हा, स्वप्नाळु भास तूझा

सूरात गारव्याच्या, थेंबाळ पावसाळी
स्मृतीत आठवांच्या, स्वरात श्वास तूझा

रात्रीत गायलेला, साचा खमाज होता
प्रेमात सोबतीला, का सांग ध्यास तूझा

होताच चंद्रवर्खी, भावार्थ जीवनाचा
सारा विरून जातो, खोटाच राेश तूझा

साराच नूर ओला, ओढाळ पावसाचा
ओल्या सर्द दवाला, स्पर्श सुवास तूझा

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-prem-kavita/t28589/new/#new