हे सुर्य

एक जुनी कविता...

ये रे घना...

येशील का रे ?

येशील का रे ?

आळवणी आर्त ही
ऐकून मज पामराची
तारण्या सृष्टी सारी
पावसा येशील का रे ?

धीर विझल्या स्वप्नांना
बळ थोडं जगण्याला
फेडण्या पांग मातीचे
पावसा येशील का रे ?

सावळ्या नभां सोबती
रिझविण्या काळ्या आईस
करण्या सुजलांम सुफला
पावसा येशील का रे ?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t24044/new/#new

दे धक्का...! जळती काडी?

दे धक्का...!

जळती काडी?

पुलगांव पाठोपाठ भिवंडी, नंतर
आता कुलाबा, त्यापुर्वी डोंबिवली!
दुष्काळानं आधीच तापल्या रानी
कशानं हो राज्यभर आग पेटली?

राजकारणातील एक एक ज्वाला
पुन्हा नव्यानं पेटून उठू लागली!
खरचं लागल्या सार्‍या आगी ?
का जळती काडी कुणी टाकली?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24025/new/#new

दे धक्का...! कट आँफ

दे धक्का...!

कट आँफ

संपला घोळ नीट, सीईटीचा
आता धांदल बाकी कट आँफची,
अभियांत्रिकीला कमी मार्क
अन् कसोटी वैद्यकीय प्रवेशाची !

परीक्षाच आहे ती, त्यात
कुणी कट, कुणी आँफ होणार,
खचू नका तूम्ही अपयशाने
एक दिवस तुमचा पण येणार !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24024/new/#new

दे धक्का...! गरळ

दे धक्का...!
गरळ
इथुन तिथुन सारीच माणसं
विनाकारण गरळ ओकणारी !
तन्मय भट न् न्यूयाँर्क टाईम्सची
बातमी अक्कल पाजळणारी!!

भारतीयाची टिंगलचं करायची
हि पाश्चात्यांची जुनीच खोड आहे !
स्वतःकडे पहावं जरा निरखुन
तुमच्याकडेही उन व पाऊस आहे!!

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24023/new/#new

स्वप्न सावली

नाम

दे धक्का...! सोईचं राजकारण

दे धक्का...!

सोईचं राजकारण

ईथं सगळच राजकारण
तसं सोईचंच असतं !
कुणाशी कायम स्वरूपी
मैत्री वा शत्रुत्व नसतं !!

काम होई पर्यंत तसा
आपला तो बाब्या असतो !
काम झाल्यावर घरच्यांना
तो दुसर्‍यांच कार्ट वाटतो !!

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-23986/new/#new

किरणे....