वेध

वेध

स्वरात बासरीच्या तो आर्त भाव होता
गालात हासतांना डोळ्यात थेंब होता

नेत्रात पाडसाच्या व्याकूळ भाव होते
शोधात पारधी तो ठेऊन नेम होता

शाश्वत केशवाचे भाळात गोंदलेले
पादांगुष्ठ हरीचे वेधीत तीर होता

भोगात प्रारब्धाने राधेय बांधलेला
देवून बाण गेला तो मोक्ष योग होता

सांगून श्रीहरीने गीता रणांगनी ती
श्रेष्ठच पाठ द्याला जो ज्ञानयोग होता

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/gambhir-kavita/t28375/new/#new