दे धक्का...! उद्रेक

दे धक्का...!
उद्रेक

कायदा हातात घेणं, हे
कधीच समर्थनिय नाही,
म्हणुन प्रशासनाने का?
समस्यांकडे पहायचे नाही?

रोज म.रे., स्तोव जगतांना
प्रवासी जीव टांगुन असतो,
नसता सुचना सहानुभुतीच्या
मग प्रवाश्यांचा उद्रेक होतो !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24989/new/#new

रंग भाव

प्रभु तू कृपाळु...

"प्रभु तु दयाळू, कृपावंत दाता" या मुळ गाण्याचे विडंबन, गीतकार श्री उमाकांत काणेकर यांची क्षमा मागुन...

प्रभु तू कृपाळु...

प्रभु तु कृपाळु, रेल्वे मंत्री मोठा
वेळेवरी सोड तूच गाड्या आता!

कामधंद्या जाण्या दिली रेल गाडी
जाता येता काढे आमुची ती खोडी
प्रवासा नसे रे दुजा मार्ग आता...

तुझ्या गाड्यांमधे नसता सोई फार
करीतो प्रवास इथला लहान थोर
ऐकूनी सतत अनाउंन्समेंट बाता...

आम्हा प्रवाश्यांना सुख काय ठावे
मजबुरी मुळेच लागे स्टेशना यावे
अन्य कुठे जावे तुच सांग आता...

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/vidamban-kavita/t24993/new/#new

दे धक्का...! पाकिस्तानी हात

दे धक्का...!
पाकिस्तानी हात

काश्मिर मधला हिंसाचार
हे पाकिस्तानचचं बीज आहे,
कसाब नंतर, बहादूर अलीनंही
आता जग जाहिर केलं आहे !

पाकिस्तान सैन्यानं कितीही
नाहि म्हटलं, तरी हे सत्य आहे,
भारतातील हिंसाचारा मागे
हिजबुलसह त्यांचाच हात आहे !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24974/new/#new

दे धक्का...! बदलतं वारं!

दे धक्का...!
बदलतं वारं!

कुठे भ्रष्टाचार, कुठे घोटाळे
विनयभंग तर कुठे बलात्कार,
राजकिय सत्ता चढाओढीतून
आरोप प्रत्यारोपांचा भडीमार!

गो रक्षे वरून वादावादी, तर
उनात दलितांवर अत्याचार,
लगीनघाई आहे जीएसटीची
अन् सोबत महागाईचा मार !

कुणा स्वतंत्र राज्याचा हट्ट, तर
आतंकवादाने मेलं काश्मिर खोरं,
दिसतयं सत्य उघड्या डोळ्यांनी
पण आडवं येतं राजकारण सारं!

प्रत्येकाला वाटत असावं, कि
आम्ही करतोय ते ठिकचं सारं,
बदलेलं आहे निसर्गाने आधीच
देशात सुध्दा बदलतयं ना वारं?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-!-24947/new/#new

दे धक्का...! जगण्याचा नियम

दे धक्का...!
जगण्याचा नियम

नुकताच परिवहन मंत्र्यांनी
जारी केला आहे फतवा,
रस्ते नियम मोडणार्‍यांच्या
दंडात केला आहे वाढवा !

सुरक्षित पणे चालवा वाहने
पाळून वाहतुकिचे सर्व नियम,
काळजीपुर्वक जगा, जगु द्या
हाच आहे जगण्याचा नियम !

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-vatratika/!-24938/new/#new

आभाळ मनातलं

आभाळ मनातलं

बरेच मळभ दाटलेले,
अन्, सर पावसाची आली
थोड्यातच सरून गेली,
दुसरी सर मनात आली...
बरीच थांबलेली, ओथंबलेली
का असं झालं?
अगदि भरून आलं?
पाझरू लागले अश्रु,
आणि वाटू लागलं हलकं,
कसं असतं ना,
वर ढग दाटतात,
मनात? विचार दाटतात...
मोकळं होईस्तोवर
पिंगा घालतात!
कसले कसले विचार ते?
स्वत: फसवल्याचे!
कि फसले गेल्याचे?
नकळत काही केल्याचे?
पाप पुण्याच्या कल्पना...
मग, घेवु लागतात जन्म
स्वत:ला वाचवू पाहतात,
सोई प्रमाने जगायला
शिकवु लागतात,
उतरणार्‍या क्षार दवांना
थिजवु लागतात...
का हे असं होत?
मनातलं आभाळ दाटतं?

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/marathi-kavita-others/t24927/new/#new

माणसं

वाट वळणाची

झाले काल काही

झाले काल काही

नाते सुखाशी कधी, कसे जुळलचे नाही,
साथ मैत्रीचा दुःखांनी, त्या सोडला नाही!

साक्ष दिल्या सुखाची, देण्यास कोण आहे?
जल्लोष मज सुखाचा,दवंडीत घुमतो आहे!

निसटते ओंजळ वाळू, कोणास ठाव आहे?
सुर्यास्त इथे नित्याचा, किनारा एकटा आहे!

झाले काल काही, सारे ते विरूनी गेले,
सांजवेळी का असे, पुन्हा आठवुन आले?

© शिवाजी सांगळे 🎭