हायकू

२४
वळीव सरी
भोवती मृदगंध
अत्तर कुपी

२३
नाजुक कशी
दव थेंबाची नक्षी
हार रत्नांचा

२२
पाऊस सरी
गडगड मेघांची
वाजतो ताशा

हायकू

२१
तांबूस लाल
फुले गुलमोहर
वणवा रानी

२०
घुमताे वारा
मधूर रानोवनी
सूर पावरी


१९
लोलक थेंब
पानांवर चमके
कानी कुंडल 

हायकू

१८
ओढ्याला पाणी
पाण्याची खळ खळ
पायी पैंजण

१७
होता सुर्यास्त
विखुरला अंधार
दिवा राऊळी

१६
फुलां बहर
दरवळ रानात
चित्त प्रसन्न

हायकू

१५
रश्मी प्रसार
आसमंती तांबड
सुरू आन्हिक


१४
निळ्या सागरी
उसळतात लाटा
डोलते नाव


१३
जल प्रपात
सर्वत्र पाणी पाणी
उरी अकांत 

सांगून टाळणे अन् टाळून ते जाणे

सांगून टाळणे अन् टाळून ते जाणे
मी जाणून आहे पक्का तुला शहाणे

घेवुनी इथे मी फ्रँक्चर पाय माझा
अशा प्रसंगी का विचार यावा तुझा
टाळता न टळले इस्पितळात जाणे ।

क्रोध येतो मला तुला कसे कळावे
वांछित तुज होतो तेही ना उमजावे
ठरवून सुध्दा भेट झाले न तुझे येणे ।

स्मरता कधी तुला हे दुःख दूर होते
राहूनी मौन स्वतःला सावरले होते
धरावी न अपेक्षा असे मनात येणे ।

© शिवाजी सांगळे 🎭
http://marathikavita.co.in/vidamban-kavita/t28769/new/#new

हायकू

१२
पाऊस गेला
पाखरांचे ठिपके
तारेवरती


११
चंद्र शितल
मंद झुळुक वारा
झोपते बाळ

१०
काळोख्या रात्री
तारकांचे पिसारे
आता निजा रे

घड्याळाकडे पहायचं असतं!

घड्याळाकडे पहायचं असतं!

ढग दाटून आल्यावर आणि पाऊस पडून गेल्यावर, वेळेचं भानच उरत नाही. एरवी सावली सोबत पळणार्‍या आम्हाला पाया खालच्या व लांबत जाणार्‍या सावल्यां वरून वेळेचा अंदाज बरोबर घेता येतो.

अशा अंधार वेळी, मग नजर वारंवार घड्याळाकडे जाते, तेंव्हा हळूच कुुणीतरी म्हणतं "काय गडबड, सारखं घड्याळ पाहताय?" काय बोलणार अशांना? वेळेशी तुमचं सुत जमणं फार महत्वाचं असं मला वाटतं. दर वर्षाचा पहिला पाऊस सगळ्यांना हवा हवासा वाटतो, तसाच बेभरवश्याचा अंधार देखिल, नंतर काय तर सवय होउन जाते दोघांचीही.

आपण मस्त पणे चालत असतो, इतक्यात सुर्यावर चादर टाकल्या सारखे ढग पसरतात, अंधार दाटु लागतो, अन् अवचित टपटप सुरू होते, सोबत छत्री तर नसतेच, कौतुक भरल्या डोळ्यांनी पडणारा एक एक थेंब डोळ्यात साठवू लागतो, कुणाला तरी आठवु लागतो, विसरतो कि आपण भिजतोय, त्यात सुद्धा एक सुुख असतं, मागील काहि महिन्यांच्या दाहक उन्हातुन सुटतोय याचं.

एक भुक असते प्रियकर, प्रेयसीला भेटण्याची, मुक्त नाही पण एकाच छत्रीत खेटून भिजण्याची, दोस्तां सोबत गरमागरम कांदा भजी खाण्याची, टपरीवर वाफाळता चहा पिण्याची, खरचं हि वेळ असते पहिल्या पावसाची, पहिल्या अंधारलेल्या वाटांची, म्हणुन तीचं भान ठेवायचं असतं, घड्याळाकडे पहायचं असतं.

=शिवाजी सांगळे, बदलापूर, जि.ठाणे. +919422779941/+919545976589 Email:sangle.su@gmail.com
http://marathikavita.co.in/marathi-lekh/!-28778/new/#new

हायकू

९
पानां वरती
पडण्या सरी दंग
जलतरंग
८
रानी हिरव्या
सळसळत्या सरी
नवी नवरी
७
शिळ पाखरू
या गवताळ रानी
मंजुळ गाणी

झांकी

हायकू

६
नभ सावळा
धरेस उत्सुकता
ॠतु ओलेता
५
मेघ गर्जना
सौदामिनीचा साज
चमके आज
४
ऊन सावली
खेळ रंगे आभाळी
या पावसाळी